Oaza spokoju

- Cóż... owszem. Nim do tego doszło, moja miłość utonęła wraz z moją duszą. (czyt. statkiem). - Powiedział w tej chwili bezbarwnym głosem. Cóż poradzić? Stracił możliwość pierwszej bliskości z kobietą, wraz ze sztormem. I figa z makiem mu została.

Zrobiła coś, czego się w tej chwili po sobie już całkowicie nie spodziewała. Objęła go w pasie, na tyle, ile mogła, i zastygła w bezruchu.

Zrobiła to przez współczucie, czy tylko z czystej ciekawości?... No cóż, nie powinien na razie wybrzydzać. Gorzej by było, gdyby zrobiła to tylko z litości. Intuicyjnie, także ją objął, samemu nie wiedząc po co to robi. "Raz kozie śmierć", czyż nie?

Z litości!? Nigdy.
Podniosła głowę, spoglądając na niego z dołu. Jej oczy były duże i jasne, jak dwa księżyce. Rozchyliła lekko różowe usta.

W odpowiedzi, czysto i naturalnie przekrzywił głowę. Dobrze, ze nie z litości. Ale.... skąd ona zdobyła doświadczenie w tych sprawach? To pytanie na chwile utknęło w jego głowie. Odpowiedział sobie raczej sam. Bo to było oczywiste...

Oczywiste..? Cóż... Zevran zapewne nie wiedział, jak Cienie zdobywają takie umiejętności, i lepiej, by sie tego nie dowiedział.
Stanęła na palcach najwyżej, jak tylko potrafiła, ale zaledwie musnęła ustami jego wargi. Wydała z siebie cichy odgłos niezadowolenia i tęsknoty.

Szczerze. Coraz bardziej przestawał rozumieć cienie. Lilith z pewnością miała swoje tajemnice. Spojrzał na nią lekko pytająco. Trudno mu było zrozumieć, o co chodzi... W tej chwili miałby prawo przeklinać swoją nieświadomość, bądź swój mało kumaty mózg. To drugie raczej...

Miała dość czekania, na jego działanie. Jedną rękę przeniosła na jego policzek, przyciągając jego usta do swoich. Pocałowała go mocno, zapamiętale.

AAaaa.... więc to o to chodziło. Pomyślał, od razu, odwzajemniając pocałunek. No cóż... bystry to on nie był. Czując ciepło jej ust na swoich, od razu zrobiło mu się ciepło. Ale dosłownie. W tej chwili jego ciało, zaczęło się ochładzać, od lodowatej wody.

Oddała się pocałunkowi. Ale nie miała zamiaru stać w wodzie, jeżeli jej człowiekowi było zimno. Poprowadziła go na ląd, i sterując dłońmi pokierowała go tak, żeby usiadł.
Sama usiadła na nim okrakiem. Oboje byli nadal nadzy, co ułatwiało sprawę. Zaczęła całować go. Najpierw po piersi, przenosząc pocałunki coraz wyżej, aż w końcu dotarła do ust. Przyssała się do niego z takim impertynentem, że o mało co nie straciła równowagi.

Krople wody, zaczęły od razu spływać po jego nagim ciele. Bliskość kobiety, sprawiała mu przyjemność. Czuł się o wiele lepiej, niż kiedykolwiek. Czemu? To pytanie było dla niego zagadką. Zawsze myślał, że czuł się najlepiej, mordując i powalając kolejnych przeciwników.

Zeszła z niego, nie odrywając warg od jego ust.
- I jak? - zapytała, kładąc się obok niego na świeżej trawie.

- Umm... jakie to słowo... a tak. Cudnie. - Chyba o to mu chodziło. Westchnął cicho, nie wiedząc co o tym myśleć. Wiedział tyle, że zdecydowanie pozytywnie mógł pomyśleć, o tej nocy. Oddech miał dość ciężki. I był wykończony.